Surtel oby dał mi szczęście :D

• Zgodny ze standardem I2C,
• Praca w trybie Master, Multimaster lub Slave,
• Umożliwia dołączenie urządzeń zasilanych napięciem 3,3 V,
• Transmisja danych z częstotliwością zegara do 400 kHz,
• Transfery poszczególnych bajtów wyzwalane przerwaniami,
• Automatycznie przejście do trybu Slave w przypadku kolizji na magistrali
• (Arbitration-lost interrupt),
• Przerwanie zgłaszane, gdy zostanie wykryty adres urządzenia w trybie Slave,
• Automatyczne wykrywanie stanu zajętością magistrali, • Obsługa adresów 7 i 10-cio bitowych.

Kolejka pusta: T = H

Brak miejsca w kolejce: (T = 0 & H = size) lub T – H = 1

Dane w kolejce, ilość danych = Kolejka pusta H-T

algorytm rozwiązujący jedno z najważniejszych zagadnień programowania systemów czasu rzeczywistego, a mianowicie – w jaki sposób rozdzielić czas procesora i dostęp do innych zasobów tj. pamięć, zasoby sprzętowe, pomiędzy zadania,

• gwarancji współdzielenia czasu procesora na wyspecyfikowanym minimalnym poziomie w czasie przeciążenia systemu;
• zapobieganiu monopolizacji systemu przez nieistotne lub niezaufane aplikacje.

• Asynchroniczna transmisja danych zgodna ze standardem EIA-232 (8 bitów danych, jeden bit parzystości z możliwością wyłączenia),
• Możliwość zgłaszania przerwań systemowych współdzielonych (PIT, RTT, WDT,DMA, PMC, RSTC, MC),
• Analiza poprawności odebranych ramek,
• Sygnalizacja przepełnionego bufora TxD lub RxD,
• Trzy tryby diagnostyczne: zdalny loopback, lokalny loopback oraz echo,
• Maksymalna szybkość transmisji rzędu 1 Mbit/s,
• Możliwość komunikacji z rdzeniem procesora COMMRx/COMMTx.

korzyści: -
• zmniejszone opóźnienie;
• szybsza odpowiedź na nowe zdarzenia;
• krótsze opóźnienie przerwania,

koszty:
• wydajność;
• wymaga więcej czasu by wznowić przerwane wywołanie jądra;
• zabiera więcej czasu i zasobów na zachowanie aktualnego stanu i wznowienie wywłaszczonego procesu przekazywania wiadomości.

• Stan procesu: Stan może być określony jako nowy, gotowy, aktywny, oczekiwanie, zatrzymanie itd.
• Licznik rozkazów: Licznik ten wskazuje adres następnego rozkazu do wykonania w procesie.
• Rejestry procesora: Liczba i typy rejestrów zależą od architektury komputera; są tu akumulatory, rejestry indeksowe, wskaźniki stosu, rejestry ogólnego przeznaczenia oraz rejestry warunków.
• Informacje o planowaniu przydziału procesora: Należą do nich: priorytet procesu, wskaźniki do kolejek porządkujących zamówienia, a także inne parametry planowania.
• Informacje o zarządzaniu pamięcią: Mogą to być informacje takie, jak zawartości rejestrów granicznych, tablice stron lub tablice segmentów - zależnie od systemu pamięci używanej przez system operacyjny.
• Informacje do rozliczeń: Do tej kategorii informacji należy ilość zużytego czasu procesora i czasu rzeczywistego, ograniczenia czasowe, numery kont, numery zadań lub procesów itp.
• Informacje o stanie wejścia-wyjścia: Mieszczą się tu informacje o urządzeniach wejścia-wyjścia (np. stan bufora klawiatury) przydzielonych do procesu, wykaz otwartych plików itd.

• są spoiwem łączącym cały system;
• programy mają do czynienia z jądrem za pomocą specjalnych procedur bibliotecznych, nazywanych „wywołaniami jądra” ang. „kernel calls”, które wykonują kod umieszczony w jądrze;
• większość podsystemów, włączając aplikacje użytkownika, komunikują się nawzajem używając mechanizmu przekazywania wiadomości, dostarczanego przez jądro za pomocą „wywołań jądra”.
• Wywołania jądra: często będziemy korzystać z wywołań jądra, np. w trakcie komunikacji IPC lub podczas obsługi przerwań, timerów, wątków itp.; to znaczy, że będzie wykonywany kod w jądrze podczas wywołania.

ma miejsce w sytuacji, gdy zadanie o wysokim priorytecie nie otrzymuje czasu procesora, pomimo tego iż powinno dziedziczenie priorytetów – polega na tym że niskopriorytetowy wątek otrzymuje priorytet wątku o najwyższym priorytecie

semafor zapewniający wyłączny dostęp do danego zasobu, jest równy najwyższemu priorytetowi zadania, które może przejąć zasób plus jeden; Zgodnie z protokołem CSP poziom zadania, które zajmuje zasób jest równy pułapowi zasobu. Jest to rozwinięcie idei dziedziczenia priorytetów

podobny do FIFO, bardzo słaba interaktywność systemu – pojedynczy długi proces blokuje cały system, brak priorytetów nie ma możliwości wywłaszczenia;

pierwsze najkrótsze zadanie, wada problem głodzenia długich procesów

zadanie nie może być rozpoczęte dopóki jego priorytet nie jest najwyższy z pośród aktywnych zadań lub poziom wywłaszczenia nie jest wyższy od pułapu systemowego zadanie rozpoczęte nie zostanie zablokowane przed jego zakończeniem, może zostać jednak wydziedziczone przez zadanie o wyższym priorytecie wykorzystuje wspólny stos do przechowywania parametrów wszystkich wykonywanych funkcji i zwracanych adresów

• alokowanie zasobów dla procesów;
• organizacje wymiany informacji między procesami;
• zabezpieczanie zasobów procesów przed niepożądanym wpływem innych procesów;
• synchronizację współpracy procesów

Wszystkie moduły współdzielą tą samą przestrzeń pamięci, tworząc jeden duży program

zalety:
• pojedyncza przestrzeń adresowa
• łatwa komunikacja pomiędzy zadaniami
• proste współdzielenie zasobów

wady:
• pojedyncza przestrzeń adresowa
• brak mechanizmów ochrony pamięci
• utrudniony rozwój i testowanie

Jądro zawiera oprócz własnej funkcjonalności, również wszystkie sterowniki. Aplikacje są procesami umieszczonymi w chronionej pamięci

zalety:
• aplikacje uruchamiają się w wydzielonej przestrzeni adresowej
• wykorzystanie mechanizmów ochrony pamięci

wady:
• sterowniki w przestrzeni adresowej jądra
• utrudniony rozwój i testowanie

System operacyjny zawiera mikrojądro i zbiór współpracujących procesów. Procesy są odseparowane od jądra, więc w przypadku awarii oprogramowania, nie mają one wpływu na jądro. Procesy systemowe i użytkownika komunikują się ze sobą wykorzystując mechanizmy komunikacji IPC – Inter-Process Communication. Oprogramowanie systemowe i aplikacyjne tworzą spójny system.

Zalety:
• elastyczność i niezawodność
• łatwość konfiguracji i rekonfiguracji
• łatwość debugowania
• łatwość wytwarzania oprogramowania
• skalowalność systemu

Wady - koszty:
• więcej przełączeń kontekstu;
• więcej kopiowanych danych.

Zalety:
• szybsze przełączanie kontekstu – brak konieczności zmiany rejestru bazowego jednostki zarządzającej pamięcią MMU i czyszczenia bufora TLB - Translation Lookaside Buffer;
• bezpośrednie współdzielenie danych bez konieczności stosowania skomplikowanych mechanizmów komunikacji międzyprocesowej;

Wady:
• rozbudowany mechanizm komunikacji zadań RT z zadaniami non-RT;
• błędy w zadaniach krytycznych mogą powodować awarię całego systemu;

• program załadowany do pamięci;
• identyfikowany przez id procesu, zwykle nazywany jako pid;
• wspólne zasoby procesu:
- pamięć, włączając kod i dane,
- otwarte pliki,
-identyfikatory: ( id użytkownika, id grupy, )
-timery.
Zasoby należące do jednego procesu są chronione przed innymi procesami.

jest pojedynczym strumieniem wykonania posiada pewne atrybuty:  priorytet,  algorytm kolejkowania,  zestaw rejestrów,  maska CPU dla SMP,  maska sygnałów,

• ograniczenie opóźnień w systemie;
• przechowywanie danych w pamięci o krótkim czasie dostępu;
• pamięć pomocnicza ograniczona do minimum lub jej brak;
• brak pamięci wirtualnej;
• niemożliwa współpraca z systemami z podziałem czasu

– Zapewniać niezbędne czasy odpowiedzi w określonych sytuacjach
– Działać stabilnie i płynnie w środowisku o bardzo ograniczonych zasobach
– Wykorzystywać specyfikę architektury urządzenia, na którym działa

-bazujący na statycznych priorytetach
-uwzględnia okres wykonywania zadania,
-im krótszy okres zadania tym wyższy jego priorytet
-algorytm optymalny w takim sensie, jeśli zadanie nie jest szeregowalne tym algorytmem, to nie będzie szeregowalne według żadnego innego algorytmu bazującego na statycznych priorytetach
-wadą tego algorytmu jest niski limit szeregowalności – 69,3%

• obecny algorytm szeregowania bazujący na dynamicznych priorytetach:
• im bliższy deadline, tym wyższy priorytet;
• zaletą tego algorytmu jest 100% szeregowalność zadań;
• wadę stanowią narzuty związane z przeliczaniem priorytetów.

stanowią interfejs pomiędzy aplikacją użytkownika a jądrem systemu

• Prosty, uniwersalny, dobrze udokumentowany,
• Wolna komunikacja: max. 1Mbit/s,
• Po jednym przewodzie komunikacyjnym w każdym z kierunków plus wspólna masa sygnałowa,
• Asynchroniczna – odbiornik i nadajnik muszą wcześniej znać szybkość transmisji oraz format ramki,
• Bity START i STOP normują przesyłanie,
• Możliwe dołączenie informacji o parzystości (kontrola błędów)

Zawiera bit startu, sygnalizujący początek kolejnej ramki (od 5 do 9 bitów danych), bit parzystości, służący do kontroli błędów odbioru.
• Może działać w trzech trybach - brak kontroli (no), suma zawsze parzysta (even), suma zawsze nieparzysta (odd).
• Każdą ramkę zamyka od jednego do dwóch bitów stopu.

• Szeregowa transmisja synchroniczna,
• Transfer full duplex, master-slave lub master-multi-slave,
• Duża szybkość transmisji (>12 Mbit/s),
• Zastosowanie:
- układy peryferyjne (ADC, DAC, RTC, EEPROM, termometry, itp),
- sterowanie pomocnicze (matryca CCD z szybkim interfejsem równoległym),
- karty pamięci z interfejsem szeregowym SD/SDHC/MMC.

while ( ! ( SPI->SPI_SR & AT91C_SPI_TDRE ) );

SPI->SPI_TDR = NPCS_CODE_MASK[channel] | dataToSend;

while( !( SPI->SPI_SR & AT91C_SPI_RDRF ) );

receivedData = (uint16_t)( SPI->SPI_RDR );

void SPI_Konfiguracja - Funkcja konfiguruje główne parametry pracy układu SPI
void SPI_UstawPCS - Funkcja umożliwia zmianę urządzenia, z którym przeprowadzana jest transmisja danych
void SPI_KonfiguracjaCSR - Funkcja umożliwia konfigurację parametrów transmisji dla poszczególnych urządzeń
void SPI_UstawPredkosc - Funkcja umożliwia zmianę aktualnej prędkości transmisji
unsigned int SPI_Transfer - Funkcja używana do transferu danych w obydwie strony. Po wysłaniu znaku, funkcja czeka na odebranie danych od urządzenia

• Obsługa transferów w trybie Master lub Slave,
• Bufor nadawczy, odbiorczy oraz bufor transceivera,
• Transfery danych od 8 do 16 bitów,
• Cztery programowalne wyjścia aktywujące urządzenia dołączone do SPI (obsługa do 15 urządzeń),
• Programowalne opóźnienia pomiędzy transferami,
• Programowalna polaryzacja i faza zegara.

-Wysoce wydajna, tania i energooszczędna, wykorzystywana w milionach urządzeń
- Cortex-M: Procesory w tych profilach są wykorzystywane do rozwoju systemów wbudowanych opartych na mikrokontrolerach. Cortex-A: Procesory w tym profilu są używane w urządzeniach o wysokiej wydajności, takich jak telefony komórkowe / komórkowe.
-Cortex-R: Główny rynek procesorów tego profilu znajduje się w aplikacji w czasie rzeczywistym, gdzie głównym celem jest planowanie czasu reakcji.
-Cortex-M4 mogą obsługiwać 2^32 = 4 GB przestrzeni adresowej pamięci.