1. het circus maximus

Het Circus Maximus was een immens en indrukwekkend gebouw waar wel 150.000 mensen in konden. Iedereen had er zijn plek: de scheidsrechters zaten aan de kant van de finishlijn, daartegenover was de pulvinar en de rest van het publiek zat gesorteerd op klasse, de rijker de lager en dus een beter zicht. De bodem van het circus was bedekt met zand. De racebaan was ongeveer 700m lang en in het midden stond er een 340m lange spina.

2. de races

Iedere race bestond uit 7 rondes waarbij de menners aan een hoge snelheid (tot 70km/u) in toertjes rond de spina racete, een race duurde circa 9-10min. Bij het begin werd iedereen in startboxen geplaatst en daar moest men wachten tot het neerlaten van de mappa om te vertrekken. De menners konden de mappa zelf niet zien en moesten wachten tot hun moratores de deuren open deden. Iedereen begon in zijn eigen vak, pas na de eerste keerzuil mocht ze daar uit. Je mocht andere menners niet aanraken maar hun paarden wel.

3. “ploegen”

Je deed niet alleen mee maar in een factiones. De menners werden geselecteerd op kracht, lenigheid en uithoudingsvermogen. Ze waren meestal slaven of vrijgelatene. Jonge burgers werden tot hun 25 verboden om deel te nemen. De menners hadden een professionele en beschermende uitrusting en een mes om de tuigels door te snijden bij een ongeval. Ook hadden ze een zweep. Menner zijn kon heel goed zijn voor je imago als je het overleefde. De grootste en sterkste paarden (kleiner dan nu) werden uitgekozen en getraind door de renstallen. Pas na 5 jaar konden ze meedoen en wanneer niet geblesseerd konden ze 10-15 jaar racen. Dat gebeurde echter niet veel want er ging veel paarden dood door botsingen.

4. het einde

Schrijvers hielden de wedstrijden precies bij. Iedere race eindigde met een ceremonie. De tweede en derde plaats kregen een geldbedrag maar het werd gezien als nederlaag. De winnaar kreeg een olijftak, een laurierkrans en een enorm geldbedrag.